Sportieve dag!

Vanochtend opgestaan als een blij bijtje. Hoe kan het ook anders in een bijenkorf. Daarnaast was vandaag een vrije dag dus geen wekker! Ondanks dat toch vroeg wakker. Toen werd het spannend. Dit bijenkorfje is gemaakt van riet en heeft dus verder geen muren en je hoort dus alles wat er buiten de korf gebeurt heel goed. Dus ook dat er een beest heel dicht bij in het gras loopt te grazen. Maar ja.... Wat is het... Toch nog maar even blijven liggen en het ontbijt wat uitgesteld.

Na het ontbijt met een groepje van 8 een wandeltocht/hike gemaakt van meer dan 2 uur. In de vorige parken kon je rustig buiten lopen omdat er geen gevaarlijke dieren rondliepen. Hier is het anders. Hier lopen ook de nijlpaarden en krokodillen los rond. Oppassen dus. Op de grote plas de krokodillen inderdaad ook weer goed gezien (enge beesten), helaas geen nijlpaarden. Daarna een flink stuk gewandeld over de hippo-trail dwars door het bos met een klein riviertje en smalle buigzame bruggetjes. Uiteindelijk op de grote vlaktes eindelijk mooie fotos kunnen maken van de zebras. Die waren tot nu het moeilijkst voor de lens te krijgen.

In de middag samen met Roy nog een mountainbike gehuurd om nog even iets verder te komen dan de wandeling. En tja... Roy en Ferry op pad, dat kan natuurlijk niet helemaal goed gaan en over de "normale" wegen... Na 2x linksaf te zijn geslagen waren we eigenlijk al verdwaald. Op de kaart konden we niet meer precies zien waar we zaten, het einge dat we zeker wisten was dat we op een kruising met een spoor zaten, maar ja, daar waren er uiteraard meer van. We konden eigenlijk 3 kanten op.
Dan maar iemand vragen, maar ja, waarschijnlijk is een groot gedeelte van de afrikanen analfabeet, dus kaartlezen is ook niet hun sterkste punt. Zodra wij de kaart draaiden gaf hij een compleet andere route aan. Wij dus eerst zelf maar even verder onderzoeken met optie 1. Deze optie was zeker niet de goede dus na een stuk te hebben gefietst maar terug. Dan optie 2, dat ging wel een stuk maar daarna moesten we lopen. We wisten toen wel weer waar we zaten op de kaart dus het lopen met de fiets namen we voor lief. Dat er op de kaart niet stond aangegeven dat je uiteindelijk met een trap over een hek moest (en dus met mountainbike over een 2 meter hoog hek moest) maakte ons niet meer uit.
Daarna nog een behoorlijke klim naar boven en daar kon iemand ons vertellen hoe we weer terug naar ons kamp konden komen, gelukkig met een heerlijke afdaling en ons uiteindelijk beloond met een verfrissend biertje, dat uiteindelijk net zo verfrissend was als de regenbui die een kwartier later begon (en nog steeds duurt).